YURUDMUZ................ HARRAN (2)

Eskiden Harran dendi mi, resim belliydi... Bir boynu bükük kadın yahut çocuk, önlerinde çatlamış topraklar....1995 yılında suya kavuştu ve zemin yeşilleniverdi bir anda. Su hayat demekmiş... Gidişli gelişli yollar, dolu dolu akan kanallar, envai çeşit ürün ve para... Halkın hayat tarzı da değişmiş, yerliler tarihî Harran evlerini terk edip, beton binalara yerleşmiş bu arada.
Turizm Bakanlığından emekli Halil Özyavuz, baba ocağını terk etmemiş, ninelerinin dedelerinin yaşadığı evi mükemmel bir mü-zeye çevirmiş. 14 asırlık Harran mirasını müze evinde yaşatıyor. 1989 yılından beri malzeme topluyor. Hem aileden kalan eşyaları korudu, hem civarı taradı, mükemmel bir müze çıkmış ortaya... Bazılarını satın almış, bâzılarını hediye etmişler. Talip olunca kıymeti artanlar da oluyor tabii.
Bu tesisi çalıştırmakta olan oğlu Adnan Özyavuz anlatmaya başlı-yor: “Burası 260 yıllık bir mekân. Evimiz yazın serin olur, kışın sıcak. Sanırsın iklimlendirilmiş klima. İçeride ateş yakabilirsiniz, tavan baca gibi çekip alır dumanı. Bu ev 18 oda.
Bir zamanlar bütün evler böyleydi, Harran’a barajdan su gel-dikten sonra hayat standartı yükseldi, beton evler yaptılar. Tarihi Harran evlerinde oturan kalmadı. Şimdi ahır ambar olarak kullanılı-yor. Tabii bir evin bacası tütmedi mi viran oluyor. Bu evlerden dünyada üç yerde var. Halep civarlarında, İtalya’da ve Harran’da. En eski Harran tabii. Geç-mişi taaa Emevilere uzanıyor.
Devlet şimdi buraya çok para döküyor, yollar yapıldı, kazı çalışmaları ve restorasyonlar sürüyor. 5-10 sene sonra çok farklı olacak,... Bizimkiler pek meraklı de-ğil ama yabancılar adım adım geziyor. Yatılı gelenlere, sekilere yün yataklar seriyoruz. Saç kavurmamız, çiğköftemiz, lahmacunumuz meşhurdur. 5 yıldızlı otellerde bu tat yok. Yatıyorsunuz milyonlarca yıldızın altında. Sabah kahvaltısında biber, patlıcan, patates közler. Peynir, zeytin, çay, elbette var...”
  İrfan Özfatura   TÜRKİYE GAZETESİ

YEMEK..................  PATATES PÜRESİ

MAL­ZE­ME: 3 adet pa­ta­tes, 1 çay bar­da­ğı süt, 1 çor­ba ka­şı­ğı te­re­ya­ğı, 1 çor­ba ka­şı­ğı ka­şar pey­ni­ri, 1 çay ka­şı­ğı tuz ve ka­ra­bi­ber.
YA­PI­LI­ŞI: Pa­ta­tes­ler kü­çük kü­çük doğ­ra­nıp üze­ri­ni ör­te­cek ka­dar su ko­nur. 10 da­ki­ka ka­dar pi­şi­ri­lip su­yu sü­zü­lür. Sı­cak süt ve ya­ğı ko­nup ezi­lir. Ren­de­len­miş pey­nir ve tu­z da ilâ­ve edi­lir.