Namaza durduğunda, Allah arslanı Ali,

Hiç haberi olmazdı, kıyâmet kopsa dahî.

Ve hattâ bir savaşta, ayağından birine,

Karşıdan bir ok gelip, saplandı kemiğine.

Çağırdılar cerrahı, O bakıp gördü hâli,

Dedi: (Bayıtmam lâzım, önce size yâ Ali!

Zîrâ çok fazla girmiş, bu ok kemiğinize,

Bayıltmadan çekersem, çok elem verir size.)

Buyurdu ki: (Ey cerrah, lüzumsuz bu bayıltman,

Bir miktar bekleyiniz, okunur şimdi ezân.

Namaza duracağım, zîrâ vakit olunca,

Çekip çıkarırsınız, ben namaza durunca.)

Abdestini alarak, derhâl Ali mürtezâ,

Tekbir alıp, huşûyla, durdu hemen namaza.

Cerrah ise almıştı, zâten tâlimatını,

Neşterle yardı hemen, mübârek ayağını.

Oku kemik içinden, çekip çıkardı hemen,

Ve sardı yarasını, henüz selâm vermeden.

Namazını bitirip, sûal etti cerraha:

(Ne oldu, yoksa oku, çıkaramadın mı daha?)

Cerrah arz eyledi ki: (Çıkarıldı efendim.)

Buyurdu ki: (Zerre kadar, biracı hissetmedim.)

Arkadaş, bu pazar maça mı gidelim, denize mi gidelim, yoksa ders mi çalışalım? Bunun kolayı var arkadaş. Yazı-tura atarız. Yazı gelirse maça, tura gelirse denize, yok eğer para dikine durursa ders çalışırız.