MENKIBE........................... CENNETTEKİ ARKADAŞ

Bir gün, Süleyman aleyhisselâm Allahü teâlâya şöyle niyâzda bulundu:
- Yâ Rabbî, fakirlerin sâlih olanlarını çok seviyorsun. Âhırette onlara ne mükâfat vereceksin?
- Yâ Süleyman! Fakir ve sâlih olan kullarıma neler ikram edeceğimi ben bilirim. Onların bâzılarını Cenette Peygamberlerle arkadaş edeceğim. Her fakir bir Peygamberle aynı tahta oturacaktır. Onunla beraber yiyip içecektir.
- Yâ Rabbî, Cennette benim arkadaşım olacak fakir kimdir?
- Yâ Süleyman! Eğer Cennet arkadaşını öğrenmek istersen, ikindi vakti şehrin kuzey tarafına çık, oradaki kimse senin Cennetteki arkadaşın olacak kimsedir.
Hazret-i Süleyman, emredilen vakitte o tarafa gitti. Orada ihtiyar bir fakir gördü. Sırtında odun yükü vardı. Dinlenmek için biraz oturdu. Hazret-i Süleyman yanına varıp selâm verdi.
İhtiyar selâmını aldı:
- Ve aleykümselâm yâ Nebiy-yallah!
Hazret-i Süleyman sordu:
- Ey ihtiyar! Sırtındaki bu odun nedir?
- Ben fakir bir kimseyim. Her gün dağa gider, sırtımla odun getirip satar, onunla çocuklarımın nafakasını temin ederim.
- Ey ihtiyar bu şekilde çalışmakla çok yoruluyorsun. Bundan sonra benim yanıma gel, sarayımda beraber yiyip içeriz. Benimle beraber sultan ol! Bu ihtiyar yaşında zahmet ve sıkıntıdan kurtul!
- Yâ Süleyman! Bu geçici dünyada ben, saltanata tâlip olmak istemem. Ben hâlimden memnunum. Allahü teâlâ sana saltanat vermiş, bana da fakirlik ihsan buyurmuş. Sultanlık sana mübârek olsun, bana fakirlik yeter.
- Mademki, saltanatımı paylaşmak istemiyorsun, sana maaş bağlayayım!
- Yâ Süleyman! Benim fakirlikten dolayı bir şikâyetim yoktur. Ben hâlimden memnunum, bunun şükrünü yapmaya çalışı-yorum. Sen sultanlığına devam et, ben de fakirliğime devam edeyim. Ben bu hâlimle daha rahatım, huzurluyum!
İhtiyarın bu cevabı üzerine hazret-i Süleyman o sâlih fakire müjdeyi verdi:
- Ey Aziz! Burada teklîfimi ka-bul etmedin, fakat Cennette arkadaşım olacaksın, benimle beraber bulunacaksın! Bunu bana Allahü teâlâ haber verdi...