MENKIBE............................... SU İÇİN YAPILAN KİLİSE

Hazret-i Ali, halîfeliği sırasında Sıffin Harbi’ne giderken, yolda susayan askerleri için su bulamayınca, kimsenin kaldıramadığı bir taşı tek başına kaldırdı, altından lezzetli bir su çıktı. Herkes içti. Daha sonra, Hazret-i Ali taşı yine eski yerine koydu.
Bu hâdisenin geçtiği yerin yakınında bir kilise vardı. O kilisenin râhibi bu hâli pencereden gördü. Hemen aşağı inip, Hazret-i Ali’nin huzuruna geldi ve sordu:
- Sen Peygamber misin?
- Hayır. Ben son Peygamber Muhammed aleyhisselâmın halîfesiyim.
- Elini ver ki, Müslüman olayım. 
Hazret-i Ali elini uzattı. Râhip dedi ki:
- Allahtan başkasının ibâdete hakkı olmadığına, Muhammed aleyhisselâmın, Allahın Resûlü olduğuna ve senin de Resûlün vârisi olduğuna şehâdet ede-rim.
- Bu yaşa kadar kendi dinini yaşamışsın. Ne sebeple dinimize girdin?
- Ey müminlerin emîri! Bu kiliseyi, bu taşı kaldıran için yapmışlardır. Biz kitaplarımızda okuyoruz. Âlimlerimizden de duyduk ki; burada bir pınar, üzerinde bir taş vardır. O taşı, peygamber veya peygamber vârisi kaldırabilir. Senin bu taşı kaldırdığını görünce arzuma kavuştum ve yıllardır beklediğim şeyi buldum.
Hazret-i Ali, bu sözü işitince ağladı. Gözlerinin yaşından sakalı ıslandı. Sonra da buyurdu ki:
“Allahü teâlâya hamdolsun ki, beni unutulmuşlardan değil, kita-bında zikredilenlerden eyledi.”

FIKRA..........RAHATLIĞIN BÖYLESİ

Borçlu bir adam dar bir ayakkabı almış, ayağı sıkışa sıkışa gidiyormuş. Arkadaşı bunun rahatsızlığını görünce sorar: 
- Niye dar ayakkabı aldın? 
- Biliyorsun, kız evlendi, ev aldı, oğlan araba aldı,  borçları da bana kaldı. Senin anlayacağın benim borcum gırtlağa dayandı. Ben de dar ayakkabı aldım ki, çıkarttığımda sanki borcum yokmuş gibi bir oh çekeyim.