MAKALE................. KÖ­PEK­LER, KA­DIN­LAR, ANA­LAR

Ba­tı ve Do­ğu Dün­ya­sı’ndan ni­ce “ye­ni­ler” kap­mı­şız­dır ki; o ye­ni­ler bi­zim var­lı­ğı­mı­zın, âde­ta baş be­lâ­sı­dır­lar. Yüz­ler­ce ör­nek­ten han­gi bi­ri­ni ver­sem aca­ba? Ar da­ma­rı çok­tan pat­la­mış, utan­ma duy­gu­su­nu ta­mamen kay­bet­miş bir ka­dın sa­nat­çı­mız (!) ge­çen­ler­de bir ma­ga­zin der­gi­si­nin say­fa­la­rı­na boy­dan bo­ya uza­nıp yat­mış­tı. Han­gi er­kek­ler­le be­ra­ber ol­du­ğu­nu utan­ma­dan an­la­tıp dur­muş­tu. Et­ra­fı­nı, kö­pek­le­ri ve ke­di­le­ri tut­muş­tu. Ga­ze­te­ci bir kı­zın ken­di­si­ne sor­du­ğu: “Bir ço­cuk sa­hi­bi ol­mak is­ti­yor mu­su­nuz?” so­ru­su­na ver­di­ği ce­vap, ke­di­le­ri ve kö­pek­le­ri bi­le utan­dı­ra­cak cins­ten­di: “Bir ço­cuk is­te­mek de­mek, onu ön­ce 9 ay kar­nım­da ta­şı­ma­ya râ­zı ol­mam de­mek­tir. Bu­nu ya­pa­mam. Be­lir­li bir sü­re sah­ne­ler­den uzak kal­ma­ya şim­di­lik ha­zır de­ği­lim! Son­ra o ço­cu­ğun ba­kı­mı da ye­tiş­ti­ril­me­si de çok zor! Ben, ço­cuk sev­gi­si­ni, ke­di­le­rim­den, kö­pek­le­rim­den alı­yo­rum!...”
Ana ol­mak ye­ri­ne, ke­di-kö­pek bes­le­mek âde­ti, bi­ze Ba­tı Dün­ya­sı’ndan bu­laş­tı. Bi­zim es­ki ya­şa­yı­şı­mız­da ke­di yok muy­du? Kö­pek yok muy­du? Var­dı el­bet­te! Ama ke­di­nin ye­ri baş­ka, kö­pe­ğin ye­ri baş­ka, ev­la­dın ye­ri baş­kay­dı. Şim­di kö­pek­ler, bâzı ka­dın­la­rı­mı­zın ku­cak­la­rın­da. Ana ol­mak­tan­sa, ke­di-kö­pek bes­le­me­yi “ye­ni­lik-ile­ri­ci­lik” sa­yan ka­dın­lar, te­da­vi­ye muh­taç za­val­lı mah­luk­lar­dır! Yav­ru­su­nun gü­lüm­se­me­si­ne, ko­nuş­ma­sı­na, ko­şuş­ma­sı­na, ke­di­si­nin mi­yav­la­ma­sı­nı ve­ya kö­pe­ği­nin hav­la­ma­sı­nı ter­cih eden kız­lar, ka­dın­lar, bi­raz ke­di­leş­miş... has­ta tip­ler­dir!
Dün­kü Müs­lü­man Türk, sâhip­siz ke­di­le­rin, kö­pek­le­rin, kuş­la­rın ba­kı­mı ve ya­şa­ma­sı için, va­kıf­lar ku­rar­ken, Ba­tı­lı­lar bu has­sa­si­ye­ti­mi­zi an­la­ya­mı­yor­lar­dı. 
Ya­rın “An­ne­ler Gü­nü” An­ne­ler Gü­nü, bi­ze Ba­tı’dan gel­di. An­ne­ler Gü­nü’nü, biz doğ­ru, gü­zel ve fay­da­lı ol­du­ğu için ka­bul et­tik. Bi­ze Ba­tı’dan ge­len, sa­de­ce ba­sit bir şe­kil­dir. Biz an­ne sev­gi­si­ni Ba­tı’dan it­hal et­me­dik! An­ne sev­gi­si bi­zim îmânı­mı­zın, kül­tü­rü­mü­zün, me­de­ni­ye­ti­mi­zin te­mel taş­la­rın­dan bi­ri. Ana­ya-ba­ba­ya say­gı ve sev­gi ko­nu­sun­da, Ba­tı’dan öğ­re­ne­ce­ği­miz hiç­bir şey yok­tur.

Ya­vuz Bü­lent Bâ­ki­ler            TÜRKİYE GAZETESİ