Bir müminin dünya hayatı bitip, kabre girdiği zaman, Allahü teâlâ ona bir hûri gönderecek ve o hûri ona diyecek ki:
“Sen dünyadayken şunu şunu ferahlandırdın. O günden beri ben seni bekliyorum.”

O mümin hûrinin gerdanlığına bakacak. “Nasıl bir şey!” diye gözü incilere takılacak. Elini uzatacak ve tutar tutmaz kopacak. Zaten bunlar kopsun diye bağlanmış. Tabii o anda bütün inciler kabre dağılacak. Mümin buna çok üzülecek, çok sıkılacak. Bu sefer utancından, tek tek o incileri toplamaya başlayacak.

Müminin sırf kabirde meşgul olsun, sıkılmasın diye bunlar hazırlanmış oluyor. Bütün incileri toplayınca, yani son inciyi aldığı zaman da kabir hayatı bitecek.

Türkiye Cumhuriyeti’nin 8. Cumhurbaşkanı Turgut Özal, Orta Asya’ya yaptığı geziden döndükten sonra, 17 Nisan 1993’te kalp krizi neticesinde vefât etti. Vefâtı, hem iç, hem de dış dünyada büyük bir üzüntüye sebep oldu. Cenâze namazı, önce Ankara Kocatepe Câmii’nde büyük bir kalabalıkla kılındıktan sonra, 22 Nisan 1993 Perşembe günü de, İstanbul, Fâtih Câmii’nde kılındı. Menderes’in Anıt Mezârı’nın batısında yapılan kabre defnedildi. Cenâzesine 1 milyondan fazla bir kalabalık katılmıştır. Kabri, 17 Nisan 1998’de Anıtmezar hâline getirildi.

2013 yılında otopsi için açılan kabirinde, cesedinin çürümediği görülmüştür.

1927 yılında Malatya’da doğan Turgut Özal, birçok devlet kuruluşunda çalıştı. Devlet Planlama Teşkilâtı Müsteşarlığı, Başbakanlık Müsteşarlığı, Anavatan Partisi kuruculuğu ve parti başkanlığı yaptıktan sonra, 1983 yılında yapılan genel seçimleri ANAP’ın kazanması sonunda, Başbakanlığa getirilmiş bu görevde de 6 yıl kaldıktan sonra, 31 Ekim 1989 tarihinde Cumhurbaşkanlığına seçilmişti.