Cimrilik, verilmesi icap edeni vermemektir. Malı korumak ne kadar mühim ise, saçıp savurmak da o kadar kötüdür. Misafire ikram etmek, malı korumaktan mühimdir. Komşusu aç iken, kendisinin çok yemeği varsa, vermemesi cimrilik olur. Mürüvvetin icapları ile iktifa eden kimse, cimrilikten kurtulur. Cömertliğin derecesi bundan ileridir. Bir kimseye verdiği şey zor gelmiyorsa, cömert kabul edilir. Zorla veriyorsa cömert olmaz. Övülmek, tanınmak, bir karşılık beklemek niyetiyle isteyerek de verse cömertlik olmaz. Esas cömertlik, hiç bir şey beklememektir.

Allahü teâlânın sevgisi için canını fedâ etmekten çekinmeyen kimse, dinde cömerttir. Bunda da karşılık bekliyorsa, cömert olmaz. Cimriliğin sebebi, uzun yaşama ümidi ile parasız kavuşamayacağı arzularıdır. Cimri kimse ömründen birkaç gün kaldığını bilse, mal vermesi zor olmaz.

Avrupa seyahatine çıkan adam, oralarda çektirdiği fotoğrafları hanımına gösteriyordu. Sıra Piza Kulesi önündeki resme geldi. Kadın resme baktı, baktı ve konuştu:

- Hani içki içmiyorum diyordun?
Adam gayet ciddi cevap verdi:
- Yalan söylemeye borcum mu var? Tabii içmiyorum.
- Ah seni ah! Baksana şu kulenin dibinde nasıl çarpık duruyorsun. Ben anlamazmıyım?
Tabiî, kadın Piza Kulesi’nin eğri olduğunu bilmiyordu.