Bilim adamları deniz yosununun içindeki şekeri yakıta dönüştüren bir teknik geliştirdi. 3-4 yıl içinde yosundan üretilecek olan yakıt araçlarımızda kullanılabilecek. Mısır yahut şeker kamışı gibi çeşitli bitkilerden elde edilen biyoyakıtlar zaten günümüzde kullanılıyor. Aynı zamanda gıda maddesi olarak da kullanılıyor. Bunların üretimi için bol miktarda toprak, temiz su ve gübre gerekiyor. Ancak deniz yosunu için bunların hiçbirine gerek yok.

Bio Architecture Laboratuvarı’ndaki ve Washington Üniversitesi’ndeki araştırmacılar, mikroplarda aljinat parçalayan genleri bulmayı ve bunları E.coli bakterisine eklemeyi başardılar. Özel olarak oluşturulan bu E.coli, yenilebilir kahverengi deniz yosunu olan Kombu’dan biyoetanol üretilmesini sağlıyor. Biyo-etanol benzinle karıştırılabilir ve çok az bir değişiklikle yahut hiçbir değişiklik gerektirmeden otomobillerde kullanılabilir. Bu konuda tek potansiyel engel ise yeterli miktarda kahverengi deniz yosununun yetiştirilip yetiştirilemeyeceği. Yemek için yıllık olarak birkaç bin ton ekiliyor, ancak deniz yosunu yakıt olarak kullanılırsa milyarlarca ton yetiştirilmesi gerekebilir.

MALZEME: 500 gram bamya, 250 gram kuşbaşı koyun eti, 2 soğan, 2 kaşık sadeyağ, yarım kaşık salça, 2 domates, yarım limon suyu ve limon tuzu.

YAPILIŞI: Bir tencereye et, çentilmiş soğan, yağ katılarak orta hararetteki ateş üzerinde etler suyunu çekinceye kadar kavrulur. Üzerine salça dökülüp, 2 dakika kadar daha kavrulur. Küçük parçalara bölünmüş domatesler de katılıp, 5 dakika kadar daha kavrulur. Suyu katılıp et pişmeye bırakılır. Bamyaların tepeleri kesilip suda güzelce yıkanır. Kaynayan su içerisine yarım nohut kadar limon tuzu, bir tatlı kaşığı tuz katılıp eritildikten sonra bamyalar bu suya atılıp karıştırılır ve 5 dakika tencerenin ağzı kapatılarak bekletilir. Tekrar soğuk suda yıkanıp suyu süzülür. Hafif ateşte hepsi birlikte pişmeye bırakılır. Bamyaların başları yumuşayınca tuz ve limon suyu ilâve edilir. Birkaç dakika kaynadıktan sonra ocaktan indirilir.