MENKIBE - EN MÜHİM SON NEFES

Evliyânın büyüklerinden Künyesi Ebü’l-Hasan (1174-1271 Kudüs) hazretlerinin Lakabı Bekkâ olup, "Çok ağlayan" demektir. Gözyaşı tuzlu olduğu için aktığı yerleri kısmen çürütmüş, yüzünde iz bırakmıştı. Israr üzerine, devamlı ağlamasının sebebini şöyle anlatır:

Yıllar önce, olağanüstü hâlleri olan bir arkadaşım vardı. Bir defasında birlikte tayy-i mekânla Bağdat’tan, yaya bir yıllık uzaklıktaki şehre, bir anda gittik. Orada bana dedi ki: “Ali, filan zamana yakın öleceğim. O gün ölürken yanımda bulun!”

Tamam, söz dedim. İşimizi görüp, yine tayy-i mekânla döndük. Dediği gün evine gittim, can çekişiyordu; ama yüzü doğuya dönmüştü. Tutup kıbleye çevirdim. Tekrar doğuya döndü. Yine çevirdim, yine döndü. Gözlerini açıp; “Arkadaş, yüzümü kıbleye çevirmek için uğraşma, bu tarafa dönmüş olarak öleceğim.” dedi. “Neden?” diye sordum. Bana; “Tanrı üçtür, hak din Hıristiyanlıktır” dedi. Sanki dağlar başıma yıkıldı. Gözleri fal taşı gibi patladı, sonra birden çirkinleşti, çırpına çırpına îmansız öldü. Bunu duyanlar, cenazeyi dışarı attılar. Cesedin etrafını kalabalık sardı, durumundan korkanlar; “Bizim sonumuz ne olacak?” diye ağlamaya başladılar.

Ben de, başımı alıp köyden dışarı çıktım. Yürürken; “Benim sonum ne olacak?” diye hem ağlıyor, hem de tevbe ediyordum. Epey uzaklarda, bir Hıristiyan köyüne kadar gelmişim. Ortada bir cenaze var, köylü etrafında toplanmış, sövüp sayıyorlar. Beni görünce; “Ali hoca, gel!” dediler. Hışımla yerdeki cenazeyi gösterip; “Bu, Kelime-i şehâdeti getirdi, “Hak din İslâmdır, ben Müslümanım” dedi ve Allah diyerek öldü.” dediler. Ben de; “Ne güzel, hak din üzere öldü, üzülecek ne var?” der demez, iyice köpürdüler. “Bu bizim meşhur rahibimizdi, 100 yıl yaşadı, sonunda bize ihanet etti, dinimizi reddetti ve “Gelin siz de Müslüman olun, kâfirlikte kalmayın!” gibi sözlerle bize hakaretler de etti.” dediler. Onlara dedim ki: “İleride bir köyde, biraz önce Hıristiyan olup, ölen biri var. Onun ölüsü de ortada kaldı. İki cenazeyi değişelim.”

Kabul ettiler, onu kendi mezarlıklarına gömdüler. Biz de, bizimkini kefenleyip, namazını kılıp, bizim mezarlığa defnettik. İşte bu yüzden yıllardır ağlıyorum, son nefeste benim hâlim ne olacak diye hep korku içindeyim.