Eshâb-ı kirâmdan Hazret-i Dıhye, Resûlullahın İslâma davet eden mektubunu Şam’daki Rum kayseri Herakliüs’e getirdi. Mekke’den Şam’a gelen ve henüz Müslüman olmayan Ebû Süfyan’ı sarayına çağırıp sordu:

- Medine’de birisinin peygamberlik iddia ettiğini işittim. Bu şehrin ileri gelenlerinden midir?
- Hayır, öksüz, yetim birisidir.
- Ondan önce, başkası da böyle iddiada bulundu mu?
- Hayır, bulunan olmadı.
- Dedeleri arasında, melik ve emîr olanlar var mıdır?
- Hayır, yoktur.
- Kendisine tâbi olanlar zengin midir, fakir kimseler midir?
- Fakir ve âciz kimselerdir.
- Sayıları artıyor mu?
- Evet, sayıları artıyor.
- Savaşta galip oluyor mu?
- Evet, galip oluyor.
- Dinden ayrılanlar oluyor mu?
- Ölüyorlar da ayrılmıyorlar.
- Yalan söylediği oluyor mu?
- Hayır. Yalan söylemediği için kendisine Muhammed-ül-emin denirdi. Şimdi peygamberim diye yalan söylüyor. Bir gecede Kudüs’e ve göklere gidip geldiği yalanını söyledi.
- Bunlar onun gerçek peygamber olduğunu gösteriyor.

Herakliüs, mektupta bildirilenlere îman ettiğini, Hazret-i Dıhye’ye bildirdi. “Fakat millete bildirmekten korkuyorum. Bu mektubu falanca rahibe götür. O, çok şey bilir. Onun da îman edeceğini sanıyorum.” dedi.
Rahip, gelen mektubu okuyunca, hemen îman etti. Oradakilere de îman etmelerini söyleyince, öldürdüler. Hazret-i Dıhye, Herakliüs’e gelip bildirince; “Beni de öldüreceklerini bildiğim için, îman ettiğimi açıklamadım.” dedi.

Resûlullaha mektup gönderip, îman ettiğini bildirdi. Resûlullaha Herakliüs’ün mektubu gelince; “Yalan söylüyor. Hıristiyanlıktan ayrılmadı!” buyurdu.

Herakliüs, daha sonra ileri gelenleri toplayıp, mektubu okuttu. Kendisinin îman ettiğini açıkladı. Hepsi karşı çıkınca, onlardan özür diledi. “Maksadım, dinimize olan bağlılığınızın kuvvetini anlamaktı.” dedi. Bu sözü işitince, hepsi kendisine secde ettiler, râzı olduklarını bildirdiler. Saltanatını kaçırmamak için, küfrü îmana tercih etti.

Müslümanlarla savaşmak için, Mute denilen yere ordu gönderdi. Çok Müslüman şehit oldu.