Dinimizin kıymet verdiği mübârek üç aylardan Recep ayı tevbe, hürmet ve ibâdet; Şaban muhabbet ve hizmet; Ramazan ise yakınlık ve nimet ayıdır. Allahü teâlâ, Şaban ayını, Peygamberimize “sallallahü aleyhi ve sellem” mahsus kılmıştır. Hadîs-i şerîflerde buyuruldu ki:

“Şaban-ı şerîf, benim kendime mahsus bir aydır. Hak teâlâ hazretleri Arş-ı âlânın meleklerine azamet-i şâniyle buyurur ki: “Ey benim meleklerim, gördünüz mü? Benim kullarım, sevgilimin ayına tâzim ve hürmet ediyorlar. İzzetim, celâlim hakkı için ben de kullarımı af ve mağfiretime nail eyledim.”

“Her kim, Şaban-ı şerîfte üç gün oruç tutarsa, Hak teâlâ, Cennet-i âlâda ona bir yer hazırlar.”

Şaban ayının son günleri gökte hilâli aramak da ibâdettir. Çünkü, oruca Ramazan hilâlini görmekle başlanır. Şaban-ı şerîf, hayırların çoğaldığı, bereketlerin indiği, hataların terk edildiği, günahların örtüldüğü bir aydır. Bu ayda Peygamber efendimize çok salevât-ı şerîfe okumalıdır.

Berat gecesi, Şaban ayının ondördünü onbeşine bağlayan gecedir. Ramazan orucuna hazırlanmak için Şaban ayının onbeşinden sonra, nafile oruç tutmamalı, kuvvetli ve lezzetli şeyler yiyerek, vücudu kuvvetlendirmeli ve böylece farzları yapmaya hazırlanmalıdır.

Pala bıyıklı bir adam kahveye girerek birine sorar:

- Burası yalancı şahitler kahvesiymiş öyle mi?
- Evet, hangi konuda şahit lâzımdı?
- Bir borç meselesi vardı da, onun için sordum...
- Vay alçak vay! Hâlâ borcunu ödemedi mi daha?
- Hayır, hayır, borçlu olan o değil benim.
- Yahu, amca güldürme beni. Borcunu ödedin ya sen. Kaç kere borç ödeyeceksin?