Hakka çok, sevgili idi Resûl,
Güzel, hem sevimli idi Resûl.

Mübârek yüzü, hâlis ak idi,
Gül gibi kırmızımtrak idi.

İnci gibi, yüzündeki teri,
Pek hoş eylerdi, güzel cevheri.

Görünürdü gözü, daim sürmeli,
Kalpleri çekerdi, güzel sözleri.

Geniş, güzel ve latife gözü,
Nur saçardı hep, mübârek yüzü.

Akı beyaz idi gayetle,
Meth eyledi Rabbi, âyetle.

İki kaşı arası, her zaman,
Gümüş gibi görünürdü, ayan.

Mübârek, yüzü, az yuvarlaktı,
Derisi, berrak, hem de parlaktı.

Siyah saçları mihrâbı ânın,
Kıblesi idi, bütün cihânın.

Seyrek idi; dişlerinin arası,
Parlardı, sanki inci sırası.

Ön dişleri, ettikçe zuhûr,
Her tarafı, kaplardı bir nûr.

Gülse idi, iki cihan serveri,
Canlı-cansız, her şeyin Peygamberi.

Yüzü benzerdi, yuvarlak aya,
Zâtı aynaydı, yüce Mevlâya.

Gönüller aldı, o güzel Nebi,
Âşık oldu, yüzbin sahâbi.

Çok güzel idi, çekme ve latif,
Edemez gören, Onu tam tarif.

İslâm Âlimleri
Ansiklopedisi: 1/69