- Alo, evlâdım seni çok göresim geldi, nerelerdesin?
- Baba şimdi çok işim var.
............
- Evladım seni arıyorum, ama ulaşamıyorum bir türlü.
- Baba toplantılarım var.
............
- Evladım seni bugün annenle birlikte yemeğe bekliyoruz.
- Baba arkadaşlarla önceden yaptığımız bir program var.
............
- Evladım, çoktan aramadım, bir sesini duyayım dedim.
- Babacığım şimdi kapatmak zorundayım, ben seni ararım.
............
- Evladım seni bir daha ne zaman göreceğiz?
- Baba şu sıralar çok işim var, bir ara ben uğrarım.
............
- Evladım dün gece rüyâma girdin. Nasılsın, iyi misin?
- İyiyim baba.. Şimdi araba kullanıyorum, seni ben bir ara daha sonra ararım...
............
- Evladım ne zaman arasam işin var, seni çok özledim.
- Of baba ya!..
............
Bir zaman sonra evlât babasına telefon eder… Telefonu açan babasının komşusudur:
- Babamla görüşeceğim, gelemeyeceğimi söyleyecektim...
- Babanız dün gece vefât etti, son sözleri de; “Evladım şimdi iş toplantısındadır, onu rahatsız etmeyin, beni toprağa siz verin!” oldu...

Kafkasya millî kahramanı Şeyh Şâmil, Dağıstanlıdır. 1797’de Dağıstan’da doğdu. İmâm Şâmil, boyu iki metreden uzun, geniş omuzlu, pehlivan vücutlu, engin ve sağlam îmanlı, dinî ilimlere ve her türlü muharebe sanatına fevkalâde vâkıf, son derece cesur ve çevik müstesna bir zattı. Bir avuç askeri ile 35 sene Rusların koca ordusuna karşı akıl almaz bir mücadele vermiş, Kafkasya’nın istiklâli için çarpışmıştır.

Ömrü, Ruslarla mücadele ile geçti. Sonunda, hile ile oyuna getirdiler. Ruslara esir düştü. 10 sene esir kaldı. Hacca gitmesi için izin verildi. İstanbul’a geldiğinde, halk, kahramanı görmek için yollara döküldü. İstanbul’da bir müddet kaldıktan sonra, Medine-i Münevvere’ye yerleşip, 17 Şubat 1871 yılında orada vefât etti.