Her devirde olduğu gibi, sinsi düşmanların günümüzdeki temsilcileri de, kendilerine İslâm âlimlerini hedef seçtiler. Bunları kötülemek için ne gerekiyorsa yapıyorlar. İmâm-ı Âzam, İmâm-ı Gazalî, İmâm-ı Rabbanî... gibi İslâm büyüklerini her fırsatta kötülüyorlar.

Bununla da yetinmeyip, sinsi düşmanlığı temsil eden, kendilerinden önceki kuklaları göklere çıkarıyorlar. Bir kimsenin gerçek niyetini anlamak için, övdükleri ve kötüledikleri kimselere bakmak kâfidir.

Tabiî bu arada, Hallacı Mansur, Hacı Bektaş-ı Velî ve Mevlânâ... gibi gerçek mânâda büyüklerden de bahsediyorlar. Bunlardan bahsetmelerinin iki sebebi var:

Birincisi, dikkati çekmemek, bunların arasına yukarıdaki kimseleri de karıştırarak, işin aslını bilmeyenleri kandırmak.

İkincisi, bu zatların kapalı, izaha muhtaç çok sözlerinin oluşu. Bu sözlerini, istedikleri gibi izah ederek, dine zarar vermek.

Meselâ; Mevlânâ hazretleri, “Kim olursan ol, yine gel!” demiş. Bu kapalı bir söz olup, izahı gerekir. İstismarcılar, bu sözü esas alıp; “Bak, Mevlânâ, kim olursan ol, yine gel, diyor. Dinli dinsiz ayırımı yapmıyor. Herkesi sevmeliyiz. Herkesi kardeş bilmeliyiz” diyerek, dinsizlik olan hümanizmi aşılıyorlar.

Halbuki, Hazreti Mevlânâ; “Kim olursan ol gel! Biz kimsenin geçmişine bakmayız, geçmişine tevbe edip, Müslüman olan kimseyi, bağrımıza basarız, kardeş biliriz.” diyor. Kâfirleri de kardeş biliriz, demiyor. Demez, çünkü Kur’ân-ı kerîm; “Ancak Müslümanlar kardeştir.” diyor.

20 Aralık 1522’de, Hıristiyan dünyasının en güçlü kalelerinden biri sayılan Rodos Adası, Türkler tarafından fethedilmişti. Fâtih Sultan Mehmed Hân tarafından üç defa muhasara edilen bu güçlü kalenin fethi, onun torunu Kânunî Sultan Süleyman’a nasip olmuştu. 214 yıl müddetle burada hükmeden ve Mısır ile Anadolu arasındaki deniz yoluna engel olan Saint-Jean şövalyelerinin teslim olup, adanın Türklerin eline geçtiğini öğrenen Papa VI. Hadrianus, üzüntüsünden kahrolup ölmüştü. Rodos kalesinde Türk bayrağı dalgalanıyordu...