SOHBET - KİBİR VE TEVÂZU

İnsanı kibre sevkeden sebepler yedi tanedir.

İlim: Bir şeyler bilen kimse, kendini büyük, bunları bilmeyenleri de hakîr, aşağı görür. Onlardan her zaman saygı, hizmet bekler.

Amel ve İbâdet: Âbidin, yani çok ibâdet eden kimsenin kibirden kurtulması zordur. Herkesin saygı göstermesini, kendisini iyilikle anmalarını, “Buyurun” demelerini bekler. Böyle bir âbid, herkesin helâkte olduğunu, yalnız kendisinin kurtulacağını zanneder.

Soylu Olmak: Bazıları soyu ile övünürler. Kâbil, Âdem aleyhisselâmın oğlu idi, fakat imansız öldü.

Güzellik: Güzelliği ile övünmek daha çok kadınlarda görülür. Allahü teâlâ, insanın dış güzelliğine değil, kalbine bakar.

Mal Çokluğu: Bazı zenginler, mallarının çokluğu sebebiyle kendilerini fakirlerden üstün görürler. Kârun çok zengin idi. Ama malı ile birlikte helâk oldu.

Kuvvetli Olmak: Kuvvetli olan, zayıflara karşı üstünlük taslayabilir. İnsandan kuvvetli olan pek çok hayvanlar vardır.

Yakınlarının Çokluğu: Bazıları evlâdının, akrabasının, tanıdıklarının çokluğu ile üstünlük taslar.

Kibir ne kadar kötü ise, tevâzu yani alçak gönüllülük de o kadar iyidir. Hadîs-i şerîflerde buyuruldu ki:

“Allah için affedenin şerefi artar, tevâzu eden de yücelir.”

“Allah, tevâzu eden Müslümanı yüceltir.”

“Şeref tevâzudadır.”

“Kişi tevâzu edince, Allahü teâlâ, onu 7 kat göklere kadar yükseltir.”

Erkek : Hulûsi - Kız : Hanife - Yemek : Pirinç çorbası, Fırında balık, Salata, Helva