HATIRA - BİR ŞEHİDİN SON MEKTUBU

“Sebeb-i hayatım, sevgili babacığım ve valideciğim,

Cenâb-ı Hakka hamd-ü senâlar olsun ki, beni bu rütbeye kadar yükseltti. Yine ilâhî mukadderat olarak beni asker yaptı. Sonsuz şükürler olsun. Siz de annem babam olmanız dolayısıyla, beni mukaddes dinimize, vatanımıza ve milletimize hizmet etmek için ne şekilde yetiştirmek mümkün ise, öylece yetiştirdiniz. Benim dünyaya gelmeme ve ilim-irfan üzere yetişmeme vesile oldunuz. Cenâb-ı Hakka ve sizlere çok teşekkür ederim. Şimdiye kadar milletimin bana verdiği parayı bugün hak etme zamanıdır. Mukaddes dinimize ve vatanımıza hizmet etme zamanıdır. Bu vazife esnasında, şehadet nasip olursa, Cenâb-ı Hakkın sevgili kulu olduğuma kanaat edeceğim. Asker olduğum için, bu şehadet her zaman için pek yakındır.

Göz bebeğim olan hanımım Münevver ve oğlum Nezihciğimi evvelâ Cenâb-ı Hakkın, sonra da sizin himayenize bırakıyorum. Onlar hakkında ne mümkün ise, lütfen yapınız!

Borçlarımı mutlaka ödemenizi istirham ediyorum. Ben herkese bütün haklarımı helal ettim. Cümleniz hakkınızı helal ediniz! Benim tarafımdan cümlenize hakkım helal olsun. Elveda, elveda!..

Cümlenizi Cenâb-ı Hakka tevdî ve emanet ediyorum. Ebediyyen Allahü teâlâya ısmarladım. Sevgili babacığım ve valideciğim.”

Oğlunuz, Kolağası M. Tevfik Çanakkale,18 Mayıs 1331 (1915)

(Türkiye Gazetesi Osmanlı Tarihi Ansiklopedisi: 2/150)