Birgün şoförüm Ünver bana bir askerlik hatırasını anlattı:

“Askerde iken jeeple Çanakkale’nin Kirtepe Köyü’ne gidecektik. Akşam çıktık karargâhtan. Yolda, jeepin farları karşıma acayip bir müfrezeyi çıkardı. Nasıl heyecanlandım, nasıl frene bastım ben de bilmiyorum. Jeep zınk diye durunca komutanım, neredeyse camdan fırlayacaktı. Döndü bana biraz da sertçe sordu:
- Ne var!? Niye durdun?
Elim ayağım titriyordu.
- Komutanım siz görmüyor musunuz? Önümüzden, tüfekli, techizatlı bir manga yolu kesip geçiyor...
Ama kıyâfetleri, şimdiki gibi değildi. Ben aptallaşmışken, komutanım, gözlerini ovuşturup, kalkıp oturdu ve mırıldandı:
- Çanakkale Harbi’ndeki asker kıyâfeti... Başlarında fes var, poturlu hepsi... Biz rüyâ görmüyoruz değil mi?..
- Hayır komutanım. Görevdeyiz. Kirtepe Köyü’ne gidiyoruz.

Hiçbir şey söylemeden müfreze geçene kadar bekledik. Yolun karşısına geçip, ağaçlık arazide kayboldular... ikimiz de donduk kaldık. ilerlemeye başladık ama, ikimizin de benzi kül gibi. Kirtepe’ye vardığımızda, bizim şoke olmuş hâlimizi gören yaşlı bir amca sordu:
- Ne o komutanım? Nöbet Mangası’na mı rast geldiniz?
- Şey, evet! Nedir bunlar?
- Ah komutanım ah! Bu manga, Çanakkale Savaşı’nda nöbet tutan bir manga imiş. Fransızlar bu bir manga askeri şehit etmişler o zaman. Ama, bu şehit manganın askerleri, her akşam, güneş battıktan sonra, görevini yerine getirmek için gidiyormuş gibi, yolu karşıdan karşıya geçip, ormanın içine yürüyüp, kaybolurlar...”

Hatırayı dinlerken, o Nöbet Mangası gözlerimin önünde canlandı. Gözlerimden damlalar  aktı... Bu millet gerçekten çok çok büyük bir millet!..

Faruk Demir TÜRKİYE GAZETESİ

Keloğlan, köprüden geçen bir yolcuya dedi ki: “Şu köprüden her geçişte cebindeki altınların 2 kat olacak. Köprüden istediğin kadar geçebilirsin. Yalnız her geçişten sonra bana 24 altın vereceksin.” Yolcu kabul etti ve 3. geçişte altını bitti. Yolcunun başlangıçta ne kadar altını vardı?     

(Cevabı yarın)