Arabî aylardan Şevval ayının birinci günü Ramazan Bayramı, Zil-hicce ayının onuncu günü de Kurban Bayramıdır. Müslümanlar bayram günlerine ayrı bir önem verirler. Zira bu günler, günahların affedildiği, birlik ve beraberlik duygularının pekiştirildiği, yoksulların sevindirildiği günler olması bakımından sevinç ve neşe kaynağıdır.

Bayram günleri; ana, baba, hoca, akraba, arkadaş ve komşu ziyaretleri yapılır. Salih olan akrabayı ziyaret lâzımdır. Salih arkadaşları ziyaret de çok sevaptır. Bayram öncesi, yiyecek, giyecek ve temizlik gibi hazırlıklar yapılır. Bayram günlerinde herkes, temiz giyinir. Çocuklara yeni elbiseler alınır. Fakir, öksüz ve yetimler sevindirilir. Bayram namazından sonra, kabirler ziyaret edilir; geçmişlerin, akraba ve din büyüklerinin ruhu için Kur’ân-ı kerîm okunur, duâ edilir, sadakalar verilir.

Peygamberimiz “sallallahü aleyhi ve sellem” Medine’ye hicret edince, Medinelilerin cahiliye âdetlerinden kalma bayramları kutladıklarını görünce; “Allahü teâlâ size onlardan daha hayırlı iki bayram (Ramazan ve Kurban Bayramı) ihsan etti.” buyurarak Müslümanlara sevinç ve neşe günlerini bildirmiştir.

Ayrıca İslâm büyükleri, bir Müslümanın Allahü teâlânın emirlerine uyup, yasaklarından sakınarak, günah işlemeden, haram lokma yemeden geçirdiği günleri de bayram kabul etmişlerdir. Cennete girildiğinde ise en büyük bayramdır.

Hoş geldi, sefa geldi,
Herkesin yüzü güldü,
Çok ikramlar görüldü,
Bayram geldiği zaman!

El öptürür büyükler,
El öpenler küçükler,
Güler boynu bükükler,
Bayram geldiği zaman!

Büyük küçük süslenir,
‹yi bayramlar denir,
Baklava, şeker yenir,
Bayram geldiği zaman!

Ocakta ateş yanar,
Kazanda yemek kaynar,
Çocuklar gülüp oynar,
Bayram geldiği zaman!

Yaşlısı ile genci,
Belli eder sevinci,
Eksik olmaz dilenci,
Bayram geldiği zaman!

Bayramlar birer nimet,
Bilenlere ganimet,
Büyükler eder sohbet,
Bayram geldiği zaman!