17 Eylül 1961’de Demokrat Parti devri Başbakanı Adnan Menderes idâm edildi. Demokrat Parti dönemine adını veren kişilerin başında olan Adnan Menderes, bu partinin de kurucularındandı. 14 Mayıs 1950 tarihinde DP’nin iktidara gelmesiyle Başbakan olmuş, 27 Mayıs 1960 ihtilâline kadar da bu görevde kalmıştı.

Yassıada Mahkemeleri’nde yargılanan Adnan Menderes, hakkında verilen cezânın Milli Birlik Komitesi’nin tasdikiyle İmralı Adası’nda asılmak sûretiyle şehit edilmiştir. İmralı Adası’nda bulunan naaşı, 17.9.1990’da, Topkapı’da yaptırılan Anıt Mezar’a, devlet töreni ile nakledilmiş, itibârları devletçe iâde edilmiştir.

“... Adnan Menderes’i bu millet niye bu kadar sevdi ve benimsedi? Niye sevmesin ki? Menderes, Ankara’daki memur değildi. O hergün halk ile yüz yüze, göz gözeydi. Usta muharrir İsmet Başkurt’tan dinlemiştim:

“1959 yılıydı. Daha gün doğmadan İstanbul Yıldız asfaltının yapılışını resimleyecektim. Yıldız Yokuşu’nun bitiminde 10-15 kişi kahvaltı ediyordu. İşçiydiler. Peynir, ekmek, çay, zeytin sofrasında öylesine neşeliydiler ki. İçlerinden birini hemen tanıdım. Başvekil Adnan Bey’di. Bir başvekil, sabahın ayazında ve yarı karanlıkta işçilerle peynir-ekmek yiyordu. Nasıl da mutluydu?..”

İstanbul, Menderes’ten sonra gerçek kimliğine kavuştu. Vatan ve Millet Caddeleri, Aksaray-Beyazıd arası, surlara paralel Sahil Yolu açılırken, hayalsiz muhâlefet: “Nedir bu rezalet! Vatan Caddesi’ne uçak mı inecek?” diye naralar atıyordu. Şimdi bu caddeler İstanbul’un atardamarları. Ayasofya’nın, Sultanahmet’in, hatta Yeni Câmi’nin etrafı gecekondu kılıklı barakalarla, eğrilmiş eski yapılarla doluydu. Menderes, bütün câmileri, sebilleri, âbideleri günyüzüne çıkarmıştır...”

Gürbüz Azak TÜRKİYE GAZETESİ