Hıristiyanlığın en revaçta olduğu Ortaçağ’da, büyük tıp âlimleri, yalnız Müslümanlardı ve Avrupalılar Endülüs’e tıp tahsil etmeye gelirlerdi. Çiçek hastalığına karşı aşıyı bulanlar, Müslüman Türklerdir. O zamanki Avrupa’da insanlar, hastalıktan kırılıyordu. Fransa kralı 15. Louis 1774’de çiçekten öldü. Avrupa uzun zaman veba ve kolera salgınlarına uğradı.

Napolyon 1798’de Akka Kalesi’ni muhasara ettiği zaman, ordusunda veba hastalığı meydana çıkmış ve hastalığa karşı çaresiz kalınca, düşmanı olan Müslüman Türklerden yardım istemek zorunda kalmıştı. O zaman yazılan bir Fransız eserinde şöyle denmektedir:

“... Türkler, ricamızı kabul ederek hekimlerini yolladılar. Bunlar tertemiz giyinmiş, nur yüzlü kimselerdi. Evvelâ duâ ettiler ve sonra ellerini bol su ve sabun ile uzun uzadıya yıkadılar. Hastalarda zuhur eden yaraları neşterle yardılar. içindeki sıvıyı akıttılar ve yaraları tertemiz yıkadılar. Sonra hastaları  ayrı ayrı yerlere koydular ve sağlamların mümkün olduğu kadar onlara yaklaşmamasını tenbih ettiler. Hastaların elbiselerini yaktılar ve onlara yeni elbiseler giydirdiler. En nihayet tekrar ellerini yıkadılar ve hastaların bulunduğu yerlerde öd ağacı yakarak ve tekrar duâ ederek ve bizden hiçbir ücret veya hediye kabul etmeden yanımızdan ayrıldılar...”

Demek oluyor ki, 2 asır evveline kadar Avrupalılar hastalıklara karşı tamamen çaresizdi ve ancak sonradan Müslümanlardan öğrenerek ve tecrübeler yaparak, Kur’ân-ı kerîmde emrolunduğu gibi gayret ederek, bugünkü tıp ilmini öğrendiler.

Herkese Lâzım Olan imân kitabı: 130

Hasanların bahçesinde yaşlı bir ağaç var. Her yıl 25 santim büyümektedir. Hasan 8 yaşında iken, yerden 140 santim yüksekliğe HASAN ismini yazdı. Hasan 12 yaşına gelince, bu yazı kaç santim yükselmiş olur?
(Cevabı yarın)