Bir Yunan subayının hatıra defterinden bazı bölümler:

17 Ekim-Selânik: Bugün Yunan Konsolosu ne kadar Yunanlı tüccar varsa, hepimizi topladı. Türklerle muharebenin muhakkak olduğunu beyan etti. Oh! Domuz Genç Türkler! İşte şimdi ben yüzümdeki Osmanlı maskesini yırtarak suratınıza fırlatıyorum. Artık sizden korkum, pervam yoktur. Ben Yunanlıyım!  Hem de Yunan ordusunun bir yedeksubayıyım! Bugüne kadar yüzünüze gülerken, kalbim bütün kinlerini, gayzlarını zapta çalışıyordu. Artık ben de sizi boğazlamak için kasatura biliyorum. İşte yarın Yunan Ordusu’na katılmak için hareket ediyorum...

30 Ekim: Birkaç gün sonra taarruza geçeceğiz. Türklere karşı ruhumda, fikrimde öyle bir düşmanlık var ki, bu gayz ateşini, kayalardan şelâle gibi Türk kanı aksa, söndüremeyecek. Ah, eziyet ede ede Müslüman öldürmek, bana nasip olacak mı?

19 Kasım: Bir haftada geçen hayatım; 100 asrın saadet hazlarına değer. 7 esir subayı, tabancamla birer birer alınlarından vurdum. 39 neferi bataklığa attırdım. Bunların, boğulurken kurtulmak için uğraşmaları  ne kadar eğlendirici. Allah nidalarıyla beraber, ağızlarından çamur püskürtüyorlardı. Birkaç dakika çabaladıktan sonra sazlıklara gömüldüler. Hain köpekler!..

30 Kasım: Atımın ayakları altında taş yerine kesilmiş kafalar, toprak yerine yumuşak cesetler yatıyor. Şanlı Elen orduları, ayak bastıkları köylerde, Türk hurâfesinin bütün zincirlerini kırıyor, onları Yunanlaştırıyor. Vardığımız köylerde, şarkın bâtıl itikatlarından uğursuz birer nümûne olan minareler, mabetler, mescitler derhâl dinamitlerle uçuruluyor. Ben, Türk namına elime geçenleri öldürmeyi, bir medeniyet borcu addediyordum. Çünkü; vahşî, barbar insanlar, insanlık için gayet muzır bir unsurdur. Şefkat!.. Bu Türkler hakkında duyulmayan bir his!..

Ali Kayıkçı (Pontus’a Darbe)

Yanda aynı harfler yerine, aynı rakamları koyarak, işlemi sağlayın.
(Cevabı yarın)