MAKALE - HACCA GİTME SEVDASI

Bir Doğu Türkistanlı başından geçen hadiseleri, özetle bana şöyle anlattı:

“... Ömrüm boyunca hep Mükerrem Mekke ve Münevver Medine’nin hayâliyle yaşadım. Nurlu Kâbe ve kutlu Ravda’ya kavuşma aşkı dayanılmaz olunca mukaddes yolculuğa niyet ettim. Çin Hükümeti dine ve dinî faaliyetlere karşıdır. Hac için izin istemek saflık olurdu. Türkiye’deki dostlarımla mektuplaştık. Güya beni İstanbul’a çağırdılar. Davet mektubunu bağlı bulunduğum mahallî idâreye götürdüm. Günlerce süren bir çabadan sonra, turist pasaportu almak için izin çıktı. Müracaat formunu zor şer ele geçirebildim. Ama para dağıtmadığım memur kalmadı. Şimdi bu form Urumçi’ye gidecek, bilâhare Pekin’e gönderilecekti.

İşleri bizzat takip etmezseniz bir yerlerde takılır kalır. Önce Urumçi macerası başladı ki, bu en az 6 ay şehirde sürüneceksiniz demekti.  Çin‘de Türkistanlıların otelde yatmaya hakları  yoktur. Bitmek bilmeyen gecelerde parklarda, sokaklarda süründüm. Bir ömür gibi uzun geçen günlerin ardından Urumçi’deki işimi hâllettim. Başşehir Pekin’e gitmem söylendi. Pekin tam 4.000 kilometre ötedeydi ve trenle 5 gün çekti. Pekin’de Türkler çok hakir görülür. Paranız olsa bile yatacak yer verilmez. Bir gecede tam 12 otelin kapısından döndürüldüm ki, çoğu boştu.

Yiyecek de büyük dertti. Çinliler yılan, çiyan bulduklarını yiyor ve temizliğe hiç dikkat etmiyorlardı. Pekin’de çok zor günler geçirdim; inanın saçlarım ağardı.  Eziyetle geçen aylardan sonra pasaportumu nihayet çıkarabildim. Biz bütün bunları hür dünyaya çıkışımızı engellemek için yaptıklarını biliriz. Uzatmayalım, evraklarımı tamamladım, bir aksilik çıkmaması için sınıra kadar duâ ettim. Allah yardımcım oldu. Kaşgar üzerinden Pakistan’a geçtim. Pakistanlılar bizi Gilgit ve Ravalpindi’deki misafirhânelerde ağırladılar ki, sayımız kısa sürede benim gibi, 1352’ye vardı. Bu 1352 kişiden ancak 832’si hacca gidebildi. Para denkleştiremeyenler (ki aralarında ben de vardım) boyunlarını büktüler kaldılar...”                       

  İrfan Özfatura  TÜRKİYE