ŞİİR - MENEVŞE

Kadir Mevlâm seni övmüş yaratmış,

Çiçekler içinde birdir menevşe.

Bitersin güllerin hârı içinde,

Korkarım yüzüne batar menevşe.

Yaz gelir de heveslenir bitersin.

Güz gelince başın alır gidersin.

Yavru, niçin boynun eğri tutarsın?

Senin derdin benden beter menevşe.

Senin meskenindir kayalar sengi,

Kokusu menevşe, güldür irengi,

Aradım dünyayı bulunmaz dengi,

Güzel yatağında biter menevşe.

Bakmaz mısın Karac'oğlan hâline,

Garip Bülbül konmuş gülün dalına,

Kadrin bilmeyenler alır eline,

Onun için eğri biter menevşe.                 Karacaoğlan