Ulu bir kavak ağacının dibinde bir kabak filizi biter. Bahar ilerledikçe kabak bitkisi kavak ağacına sarılarak yükselmeye başlar. Yağmurların ve güneşin etkisiyle müthiş bir hızla büyür ve neredeyse kavak ağacı ile aynı boya gelir. Kabak bitkisi bir gün dayanamayıp kavağa  sorar:
- Sen ne kadar zamanda bu hâle geldin?
- 10 yılda bu hâle geldim.
Kabak gülerek cevap verir:
- On yılda mı? Ben neredeyse 2 ayda seninle aynı boya geldim bak!
- Doğru. Öyle oldu.
Günler günleri kovalar ve sonbaharın ilk rüzgârları başladığında kabak üşümeye sonra yapraklar sararmaya ve düşmeye, soğuklar arttıkça da gövdesi aşağıya doğru inmeye başlar. Kabak endişe ile kavak ağacına sorar:
- Neler oluyor bana böyle?
- Ne olacak ölüyorsun.
- Niye böyle çabuk ölüyorum ben?
- Benim 10 yılda geldiğim yere, sen 2 ayda gelmeye çalıştığın için öyle oluyor...
Nükte: Çalışmadan, emek harcamadan gelinen nokta başarı sayılmaz. Kolay kazanılan kolay kaybedilir. Her işte alın teri ve emek şarttır.

Türk tarihinin en büyük amirali olan Barbaros Hayreddin Paşa, 30 Eylül 1517’de, Ağabeyi Oruç Reis ile Akdeniz’in en önemli kalelerinden, biri olan Cezayir’i fethetmişlerdi.

Orada Cezayir Beyliği’ni kurdular ve Akdeniz’i bir Türk gölü hâline getirdiler. Oruç Reis’in ölümünden sonra Barbaros Hayreddin Paşa, bu beyliği tek başına sürdürüp, daha sonra Osmanlı Devleti’nin himayesi altına girdi. Böylece Cezayir de bir beylerbeylik olarak Osmanlı Devleti’ne bağlandı. Kânunî Sultan Süleyman Hân da, Barbaros Hayreddin Paşayı Kaptan-ı Deryalığa yükseltti.

Preveze’de o zamanın en ünlü amirali olan Andrea Dorya’nın 600 gemilik donanmasını 200 çektiri ile yenerek deniz tarihimizin en büyük zaferini (Preveze) kazandı. 4 Temmuz 1546’da vefât etti. Türbesi İstanbul’da Beşiktaş’tadır.