MANZUM MENKIBE - EBÛ UBEYDE

Sağ iken Cennet ile, müjdelenen sahâbî,

“Ümmetimin emini”, lakâbının sahibi.

Otuzbir yaşındayken, girdi İslâm dinine,

Din için çok uğraştı, acımadı kendine.

Bedir Savaşı’nda da, kılıcını çekerek,

Saldırdı kâfirlere, asla çekinmeyerek.

Allah için, aşk ile, saldırırken küffâra,

Kendi öz babasıyla karşılaştı bir ara.

O dahi farketmişti, karşısında oğlunu,

Öldürmek istediler, o onu, o da onu.

Babası kâfir olup, mümin idi kendisi,

Çektiler kılıçları, karşılıklı ikisi.

Çetin bir mücadele, başlamıştı ki o an,

Tarihte az rastlanan, hâdiseydi bu olan.

Babasıyla bir müddet cenk eden bu mübârek,

Kaldırdı kılıcını, sonra “Allah!” diyerek,

İnliyorken cenk yeri, onun Allah sesinden,

Bir anda yere serdi, tutarak ensesinden.

Bu hâdise üstüne, geldi Cibril-i emin,

şu vahyi göndermişti, ona Rabbül’âlemîn;

(Allah ve Resûlüne, iman eden kimseler,

Allah düşmanlarına, muhabbet beslemezler.)

Erkek : Murşid - Kız : Murşide - Yemek : Pirinç çorbası, Barbunya, Ciğerli pilav, Cacık