Osmanlı âlim ve velîlerinin en meşhûrlarındandır. Büyük devlet ve ilim adamı idi. Asıl ismi şemseddîn Ahmed’dir. Dedesi Kemal Paşaya nisbetle “İbni Kemal” veya “Kemal Paşazade” diye tanınmıştır.

1468 (H.873) yılında Edirne’de doğdu. İbni Kemal hazretleri durmadan geceli gündüzlü  din için, devlet için, halk için gayret etti. Cinnîlere de fetvâ verirdi. Eşsiz ve sayısız ilmî eserler verdi. 16 Nisan 1534’de (H.940) İstanbul’da vefât etti. Cenaze namazı Fatih Câmii’nde büyük bir kalabalık tarafından kılınıp Edirnekapı dışındaki Mehmet Çelebi zaviyesine defnedildi. Ahmet İbni Kemal hazretlerinin herkese öğüt ve nasihat niteliğinde darb-ı mesel hâlini almış kıt’a ve beyitleri vardır. Bunlardan bazıları şunlardır:

“Kısmetindir gezdiren yer yer seni,
Arş’a çıksan, âkıbet yer yer seni.”

“Her ki gayrın yolunda kazdı kuyu,
Kendi düştü kuyuya yüzü koyu.”

“Hemişe çok yanılır söyleyen çok
Ki söyler bulduğun dilde kemik yok.”

“Kıl iyilik suya at, bile balık,
Balık bilmezse, bilir ânı Hâlık.”

“Kişinün kadri eldeyken bilinmez,
Yerinde gevhere rağbet kılınmaz.”

“Sakla kurt enciğin derin oysun,
Besle kargayı gözlerin oysun.”

“Kuru yaş ile âdem baş olmaz,
Kişiden iş sorulur yaş sorulmaz.”

Ağırlığı 10 ve 99 arasında olan bir dev, başka bir devi yiyince ağırlığı 37 katına çıkıyor. Bir devi daha yiyince yeni ağırlığının 273 katına çıkıyor. O dev Keloğlan’a rastlayıp der ki:
“Benim önceki ve şimdiki ağırlığımın çözümünü çabuk söyle. Yoksa seni de yiyeceğim.”
Keloğlan’ın korkudan dizlerinin bağı çözülüyor ve titremeye başlıyor. Siz ona yardım eder misiniz?   (Cevabı yarın)