İbrahim bin Ethem hazretleri, birgün deniz kenarında oturmuş, elbisesini dikiyordu. Memleketin valisi yanındakilerle oradan geçerken İbrahim bin Ethem hazretlerinin başında durdu. Vali onu seyrederken şöyle düşündü:

“Bak şu dünün hükümdarına! Hükümdarlığı bırakmakla eline ne geçti?” İbrahim bin Ethem hazretleri valinin aklından geçenleri anlamıştı. O anda iğnesini denize fırlattı. Sonra da balıklara dedi ki:

“Balıklar iğnemi getirin!" Bir balık, denize atılan iğneyi ağzı ile getirdi. İbrahim bin Ethem hazretleri iğneyi balığın ağzından aldıktan sonra, valiye dönüp buyurdu ki:

“İşte, elime bu iğne geçti!” Demek istedi ki:

"Ben, Allahü teâlâdan gayri olanları bırakıp, bütün varlığımla O’na döndüğüm için, bu balıkları bana hizmetçi etti ve bana bu kerâmeti verdi.”

Süleyman Nazif, II. Abdülhamid Hân zamanında, istibdât var diye idâre ve pâdişah aleyhinde birçok şiir yazıp, İttihat ve Terakkî'yi över ve desteklerdi. Pâdişahı tahttan indirip başa geçen İttihat ve Terakkî'nin memleketi harbe sokup parçalanmasına sebep olmasından sonra şu kıtaları yazmıştır:

Halt edip durduk, siyâset nâmına,
Türk'ü mahvettik, celâdet nâmına,
Mülkü yıktık, aşk-ı millet nâmına,
Milleti soyduk, hamiyet nâmına. 

Pâdişahım, gelmemişken yâde biz,
İşte geldik, senden istimdâda biz,
Öldürürler başlasak feryâda biz,
Hasret olduk eski istibdâda biz. 

Dembedem coşmakta fakr'ü ihtiyaç,
Her ocak sönmüş ve susmuş millet,
Memleket mâtemde, öksüz taht-ü tâç,
Hasret olduk, eski istibdâda biz.