Bütün dinleri iyi incelemiş olan, İngiliz ilim adamlarından Lord Davenport, yirminci asır başlarında Londra'da bastırdığı, Hazret-i Muhammed ve Kur'ân-ı kerîm adındaki İngilizce kitâbında diyor ki:

"Ahlâk üzerinde son derece titizliğidir ki, Müslümanlığın az zamanda süratle yayılmasına sebep olmuştur. Müslümanlar, muhârebede kılınca boyun eğmiş olan başka din adamlarını, dâima af ile karşılamışlardır. Müslümanların Hıristiyanlara karşı davranışı ile, papalığın ve kralların müminlere revâ gördüğü muâmele, aslâ kıyas edilemez. Meselâ, 1572 yılı Ağustos'unun 24. günü, yani Saint Bartelemi yortu günü, 9. Şarl ve kraliçe Katerina'nın emri ile Paris ve civârında altmışbin Protestan öldürüldü. Papalığın vahşet ve yamyamlık derecesine varan işkenceleri yanında, Müslümanların, gayrimüslimlere karşı davranışları, ağzı süt kokan bir sübyanınki kadar yumuşak olmuştur. İslâmiyet, başka dinlerin hurâfeler ve şüpheler bataklığı ortasında, çiçek temizliği ile yükselmiş bir aklî ve fikrî asâletin sembolü olmuştur.

İslâmiyet, kan dökme yerine, ibâdeti ve sadakayı getirmekle, insanlara iyilik aşıladı. Sosyal adâletin temelini kurdu. Böylece, kanlı silâhlara hâcet bırakmadan, dünyaya kolayca yayıldı. İlim dâvâsına Müslümanlar kadar bağlı ve saygılı hiçbir millet gelmemiştir denilebilir. Hazret-i Peygamberin pek çok hadîsleri, samîmî bir ilim teşvîkçisidir ve ilme saygı ile doludur. İslâmiyet, ilme maldan daha çok kıymet vermiştir..."

(Tam İlmihâl-Seâdet-i Ebediyye)

Çocuk kapıdan üstü-başı perişan bir hâlde girince, annesi feryâdı basar:
– Bu ne hâl? Kiminle dövüştün yine? Elbisen mahvolmuş. Şimdi sana yeni bir elbise almaya mecbur olacağız.
– Annecim dövdüğüm çocuğu bir görsen, muhakkak onun annesi yeni bir çocuk almaya mecbur kalır.