Eski devirlerde, yoldan geçen birisi, bahçesinde acâyip hareketler yapan bir adama, merak edip sorar:
  - Niye öyle tepinip duruyorsun?
  - Keçe tepiyorum. Sıkıştırıp pazarda satacağım. Ne yapalım, fâni dünya işte; üç-beş kuruş kazanıyoruz!..
  - Başındaki çıngırak nedir?
  - Çevredeki bahçelerin ekin ve meyvelerine kuşların gelmemesi için, çıngırakla ses çıkarıyorum. Sâhipleri de bana bunun için biraz ücret ödüyor. Ne yapalım, fâni dünya işte; üç-beş kuruş kazanıyoruz!..
  - Peki, sırtındaki yük nedir?
  - Bu yayıktır. Yoğurdumu çalkalıyarak, ayran ve yağı ayırıyorum. Sonra da götürüp pazarda satacağım. Ne yapalım, fâni dünya işte; üç-beş kuruş kazanıyoruz!..
  - O elinde döndürdüğün nedir?
  - Elimdeki kirmendir. Komşuların yünlerini eğiriyorum. Onlar da ücretini ödüyor. Ne yapalım, fâni dünya işte; üç-beş kuruş kazanıyoruz!..
  - Ağzınla ne mırıldanıyorsun?
  - Bu işlerimi yaparken Kur’ân-ı kerîm okuyorum. Sevâbını komşuların ölmüşlerine hediye ediyorum. Onlar da bana bunun için çeşitli hediyeler veriyorlar. Ne yapalım, fâni dünya işte; üç-beş kuruş kazanıyoruz!..
  - Gözlerini niye çevirip duruyorsun?
   Komşu çocuklarını tâkip ediyorum. Onları tehlikelerden korumak için bakıcılık yapıyorum. Komşular da bana ufak-tefek biraz hediye veriyorlar. Ne yapalım, fâni dünya işte; üç-beş kuruş kazanıyoruz!..
  - Peki, eğer bu dünya fâni olmasaydı daha neler yapardın ki?

  İki cimri İskoçyalı konuşuyorlardı:
  – Dün sirkte korkunç bir şey oldu. Bir aslan, bakıcısını gözümüzün önünde parçalayıp yedi.
  – Peki, sizden bunun için ayrıca para aldılar mı?
  – Hayır, almadılar?
  – Eeee!.. O halde, bunun neresi korkunç?..