ŞİİR - YÂ RESÛLALLAH

    Medîne Müdâfaası sırasında ihtiyat subaylarından Sabîh Bey'in, Hazret-i Paygambere hitâben yazıp Fahrettin Paşa'ya sunduğu şiir:

Dünya ve âhiret efendimizsin,
Bir ulü'l-emr idin emrine girdik;
Dünya ve âhiret sultanımızsın.
Az idik sâyende murâda erdik. 

Unuttuk İlhân'ı Kara Oğuz'u,
İşledik seni gözbebeğimize.
Bağışla ey şefî  kusûrumuzu,
Bin küsûr senelik emeğimize.

Suçumuz çoksa da sun'umuz yoktur.
Şımardık müjde-i sahâbetinle.
Gönlümüz ganîdir, gözümüz toktur, 
Doyarız bir lokma şefâatinle.

Nedense kimseler anlamaz eyvâh!.
O kadar saf olan dileğimizi.
Bir ümmî isen de yâ Resûlallah,
Ancak sen okursun yüreğimizi.
Suları tükendi gülâbdânların,

Dinmedi gözümüz yaşı, merhamet!
Külleri soğudu buhûrdânların,
Aşkınla bağrını yakmada millet.

Gelmemiş Türkçe'de Lebîd-Hassân'ın,
Yok bizde ne Bürde ne Muallaka. 
Yolunda baş veren Âl-i Osmân'ın,
La'l ile yazdığı târihten başka.

Ne kanlar akıttık hep senin için,
O ulu kitâbın hakkı için, azîz!
Gücümüz erişsin ve erişmesin,
Uğrunda her zaman döğüşeceğiz.

Yapamaz Ertuğrul evlâdı sensiz,
Cân verir, cânânı veremez Türkler.
Ebedî Hâdîmü'l-Haremeyn'iniz,
Ölsek de Ravda'nı rûhumuz bekler.