Bir gün Hoca’nın yolu,
Bir mahalleye düşer,
“Gelmişken bir kişiyi
Ziyâret edeyim, der.

Yemeğe çağırırdı,
Biri beni gördükçe,
Ne kadar çok sevinir
şimdi beni görünce.”

Hoca böyle hüsnü zân
Ederek o adama,
Gelir hüsniniyetle,
Kapıyı çalar Hoca.

O anda, ev sâhibi,
Görünür pencereden,
Adamın başı, fakat,
Kaybolur sonra birden.

Hoca merhum kapıda,
Öylece bekler iken,
Adamın hizmetçisi,
Kapıyı açar birden.

“Hoş geldiniz efendim,
Safâlar getirdiniz,
Ne kadar memnun olduk
Bize şeref verdiniz.

Ve lâkin, ne yazık ki
Şimdi çıktı ağa da,
Ne kadar üzülecek,
Bunu duyduğu anda.”

Hoca da cevâbında;
“Yâ! Öyle mi?” diyerek,
Giderken şöyle söyler
Biraz sitem ederek:

“Efendine söyle ki;
Çıkarken dışarıya,
Başını içeride,
Unutmasın bir daha.”

• Ekvator’da. Güneş her gün 12 saat kadar gökyüzünde kalır.
  
• Hem de ikişer defâ. Ekvator’da bizdeki kadar sıcaklık farkı olmaz. 21 Haziran ve 21 Aralık kışın en şiddetli zamanı, 21 Mart ve 23 Eylül de yaz sıcaklarının en fazla olduğu zamanlardır. 5 Şubat ve 5 Ağustos ilkbaharın, 5 Mayıs ve 5 Kasım da sonbaharın ortasıdır.
  
• Ekvator’da 21 Mart ve 23 Eylül’de Güneş saat 12.00’de tam tepede durur. Dönenceler arasında da, bu şekilde yerler vardır. Meselâ; Kâbe’de 28 Mayıs’ta saat 12.18’de ve 16 Temmuz’da saat 12.27’de tam tepede bulunur. Bu iki vakitte güneşe doğru dönen kimse, Kâbe’ye dönmüş olur.