Menderes’in çok seveni vardı, düşmanları da az değildi. Düşmanlığın gerisinde, dağlar gibi hasletler yatmaktadır. Din büyüklerine yakınlığı, ezânın aslî sesiyle okunması, ülkenin hastalıklardan arınması, halkın para yüzü görmesi, yolların yapılması, üretimin çoğalması, zenginliğin başlaması, bâzılarına öyle gözüktü ki; “Bu parti oy ile yıkılmaz.” endişesine kapıldılar. Partisi, Menderes, halk oyu ile alaşağı edilemezdi. Çok acele bir çâre bulmak gerekiyordu.

Târihte bir parlamento, olduğu gibi adalara tıkılıp yargılanmadı. Menderes’in asıl azâbı, sanmam ki idam öncesindeki 3-5 dehşet dakîkasıdır. O, 15 ay boyunca, daracık ve karanlık bir hücrede, her gün 5 defâ öldürülmüştür. Bu ufuk adamına, ufacık bir gün ışığı bile çok görülüyor. İnsanlığa bakınız.

O aynı zamanda bir gâzi idi. Yunanlı İzmir’e çıktığında, ilk çeteyi o kurmuş, Çakırbeyli Çiftliği’nde çalışan işçilerini ve gençleri silâhlandırıp Yunan alaylarına üstüste baskınlar vermiş, onları bezdirmiştir. Çetesinin adı, Ayyıldız Çetesi idi. Menderes, İstiklâl Madalyası ile ödüllendirilen ilk kahramanlardandır.

Gürbüz Azak Türkiye  Gazetesi 18.9.1997

17 Eylül 1961’de Demokrat Parti devri Başbakanı Adnan Menderes idam edildi. Demokrat Parti dönemine adını veren kişilerin başında olan Adnan Menderes, bu partinin de kurucularındandı. 14 Mayıs 1950 tarihinde DP’nin iktidara gelmesiyle Başbakan olmuş, 27 Mayıs 1960 ihtilâline kadar da bu görevde kalmıştı.

Yassıada Mahkemeleri’nde yargılanan Adnan Menderes, hakkında verilen cezanın Milli Birlik Komitesi’nin tasdikiyle İmralı Adası’nda asılmak suretiyle şehit edilmiştir. İmralı Adası’nda bulunan naaşı, 17 Eylül 1990’da, Topkapı’da yaptırılan Anıt Mezar’a, devlet töreni ile nakledilmiş, itibarları devletçe iade edilmiştir.