Resûlullahın ‘’sallallahü aleyhi ve sellem’’ amcası olan Ebû Tâlib’in oğlu idi. İslâm halifelerinin ve Cennetle müjdelenen on kişinin dördüncüsüdür. Hicretten yirmiüç yıl önce Mekke’de tevellüd etti. On yaşında iken, imân etti. Bütün gazâlarda kahramanlıklar gösterdi. Yalnız Uhud’da on altı yerinden yaralandı. Otuzbeş yılının Zilhicce ayında halife oldu. Kırkıncı yılın Ramazan-ı Şerif ayının onyedinci Cumâ günü sabah namazına giderken İbni mülcem tarafından kılıçla alnına vurularak şehit edildi. Küfe’de yani Necef denilen yerde medfûndur.

Peygamber Âleyhisselâm’ın damadıdır. Ehl-i Beytin de birincisidir. Buğday benizli, uzun gerdanlı, güler yüzlü, iri ve siyah gözlü, geniş göğüslü, iri yapılı idi. Muhârebe zamanlarında sakalını uzatırdı.

Dört halifenin ‘’Rıdvanullahi teâlâ aleyhim ecmaîn’’ üstünlükleri hilâfetleri sırası iledir. Hazret-i Ali halife iken büyük bir kalabalık karşısında: ‘’Ebû Bekir ve Ömer bu ümmetin en yükseğidir.’’ buyurdu.