Kıskançlık, insanoğlunun en normal duygularından biridir. Kıskançlık, sevilen kişinin paylaşılmasına katlanamamaktır. Çocuk için anne sevgisini yitirme korkusu, yeni bir kardeş geleceğini öğrendiği anda onu etkilemeye başlar.

Toplumsal varlık olan insanın, birçok şeyleri birlikte yaşadığı insanlarla paylaşması, her şeye yalnız kendisinin sahip olmak arzusunun frenlenmesi gerekir. Buna göre, küçük bir çocuğun anne ve babası tarafından sevilmesini istemesi, beklemesi ve onlara sahip olması en normal hakkıdır.

Ancak, ikinci bir kardeş geldiği günden itibâren ebeveynin ilgi, sevgi, bakım ve maddi imkânlar sağlananları yeni kardeşi ile paylaşması gerekir. Bu yüzden çocuk, küçük yaşta sahip olduğu şeyleri başkaları ile paylaşmak için hazırlanmalı ve bunun için eğitilmelidir. Fakat unutulmamalıdır ki, çocukta kişiliğin gelişmesi 2-6 yaş arasında olur. Güçlenmesi ise, 6 yaşından sonradır.

Keloğlan, 2 gün sonra öldürülecek olan prensesi kurtarmak için yollara düştü. Bir çoban prensesin sarayına nasıl gittiğini şöyle anlattı:

“Ben oraya 4 günde varabildim. İlk gün Kuzey’e gidip yolun 1/3’ünü katettim. Sonra hızım yarı yarıya azalarak 2. gün Batı’ya, 3. gün Güney’e gittim. Bu 2 günde yolun 1/3’ünü daha aldım. Son gün de ilk hızımla Doğu’ya gidip prensesin sarayına vardım.

Keloğlan ona dedi ki; “Sen yanılmışsın. Ben bir günde prensese ulaşırım.”
Siz olsanız kaç günde ulaşırdınız?  (Cevâbı yarın)