HATIRA - BİR BİNBAŞI’NIN SON MEKTUBU

4 Nisan 1994’te Doğu Anadolu’da teröristlerce şehit edilen Binbaşı Bedir Karabıyık’ın son mektubu:

Canım Anneciğim,

Herşeyimi sana borçluyum. Hep sana hizmet etmeyi, yanında kalmayı, hürmet etmeyi, güzel kokunu koklamayı arzuladım. Çok az kısmet oldu. Bu dünyada sana doyamadım.

Dünyayı sevemedim, tat da alamadım. Allahın emir ve rızasına aykırı her şey beni rahatsız etti.

Eğer sen veya ben önce gidersek, önce giden kucağını açıp beklesin. Saçından bende bir tutam var. Onu yanımda taşıyorum. Ölürsem Allahın izniyle bu kahramanca olacaktır. Göğsümde Kur’ân var. Kalbimde iman ve dudaklarımda da son olarak Allahın zikri olacak. Gönlün müsterih olsun. Rabbimin huzuruna bomboş gidiyorum. Fakat, O’nun gufrânının beni sımsıkı kuşatacağını umuyorum.

Güzel Hanımcığım,

Şimdi ayrılık zamanıdır. Sen gençsin, oğulcuklarım çok küçük. Sizi mes’ûd ve bahtiyar etmek için çok çalıştım. İmanlı, inançlı, devlete ve millete hizmetle dopdolu bir hayat yaşadım.

Göğsüm, içindeki kafesine sığmıyor. Çok duâlar aldım. Kefenimi hep üzerimde hissettim. Yeter ki, son nefesimi bir mümin olarak vereyim. Vazifemin başında iken, Emr-i Hak vâki olursa, inşaallah şehit olurum.

Haram lokma yedirmedim. Bilmeden işlediklerimiz varsa Allah affetsin. Çocuklarımıza hep tatlı sözler söyle! Namaz kılmaları için teşvik et! Onlar Allahın izni ile hayırlı insan olurlar. Talha ve Tahir hem akıllı hem de iyi huyludurlar. Onların devlete ve millete faydalı insan olmalarına çalış! Benim dostlarım kimler idiyse, onlarla irtibatı kesmeyin!

Ben senden râzıyım. Allah da râzı olsun! Allah bana Cennet nasip ederse, seni de yanıma versin! İffetin, nâmusun ve hanımefendiliğinle her zaman bir yıldızdın. Allah nasib ederse, güzel yüzünü tekrar görürüm. Ama dünyada, ama ahirette! Hakkınızı helâl edin.