Muhammed aleyhisselâm 7 yaşında iken şiddetli bir göz ağrısına tutuldu. Ne kadar ilâç yaptılarsa fayda vermedi. “Ukaz panayırında bir râhip var, göz için ilâç yapıyor.” dediler. Abdülmuttâlib, Hazret-i Habîb-i Ekremi, o râhibe götürdü. Râhibin bulunduğu kilisenin kapısını kapalı buldular. Seslendiler, cevap gelmedi. Bunun üzerine Resûlullah ile aşağı indiler. O ânda kilise sallanmaya başladı. Abdülmuttâlib; “Kilise üstümüze yıkılacak.” diye korktu.

Râhip koşarak geldi ve; “Ey Abdülmuttâlib! Şu bir gerçekdir ki, bu çocuk bu ümmetin Peygamberidir, eğer dışarı çıkmasaydım bu kilise üzerime yıkılırdı.” Göz ağrısı için yapdığı ilâçlardan verdi. Sonra dedi ki; “Bunu götür ve dikkatle koru, çünkü bâzıları buna zarar verebilir.  

Sultan IV. Mehmed Hân, himaye ettiği Tökeli İmre'nin Avusturyalıların kanlı sınır hâdiselerine son vermek ve Orta Macaristan Kralı olarak tanınmasına yardım etmek için 12 Ekim 1682'de Avusturya Seferine çıktı. Belgrat'a geldi. İleri geçmeyip, kumandayı Yanıkkale ve Komran kalelerinin fethi vazifesiyle, Merzifonlu Kara Mustafa Paşaya devretti. Belgrat'ta harp meclisini toplayan Mustafa Paşa, Viyana üzerine yürünmesi fikrini ortaya attı. Bazı paşaların karşı çıkmasına rağmen, Viyana üzerine yürünmesi fikri kabul edildi. Viyana düşürüldüğü takdirde, Avusturya'nın payitahtı ele geçirilmiş olacağından bütün Avusturya itaat altına alınabilecek ve Orta Avrupa'da Türk hakimiyeti sağlam bir şekilde tesis edilmiş olacaktı. 162 bin kişilik Osmanlı Ordusu, 14 Temmuz 1683’de Viyana’yı kuşattı. Şehrin zaptı yakınlaşmışken, Lehistan kralı Sobieski’nin 120 bin kişilik yardım kuvvetini, Kırım Hânı Murad Giray Hânın durdurmaması üzerine, bu Viyana Kuşatması neticesiz kaldı.