MENKIBE.................. BABASI DÜŞMAN SAFINDAYDI

Ebû Ubeyde bin Cerrâh “radıyallahü anh” Cennet ile müjdelenen on sahâbîden biridir.
Babası, Bedir’de karşı taraftaydı.
Efendimizin kumanda ettiği bu gazâya melekler de katılmıştı.
İnsan şeklinde çarpışıyorlardı.
Ebû Ubeyde de oradaydı.
Küffâra kılıç savuruyordu.
Bir aralık durakladı.
Sanki birini görmüştü.
Dikkatlice baktı.
Ve bir kişiye odaklandı.
Evet, o gördüğü babası idi.
Düşman saflarındaydı.
Efendimize karşı savaşıyordu.
Babası da bu oğlunu görmüştü.
Bir hınç ile kılıcını kaldırdı.
Ve öz oğluna saldırdı.
Oğlu, Efendimizin âşıkıydı.
Onun aşkıyla yanıyordu.
Ve Allah için çarpışıyordu.
Maksadı İslâm idi.
Kılıcını, İslâm için kaldırdı.
Ve babasının boynuna çaldı.
Babasının başı, önüne yuvarlandı.
O başı alıp, Efendimize vardı.
Efendimiz bu hâli gördüler.
Ve çok sevindiler.
O zaman Hak teâlâ;
“Allaha ve kıyâmet gününe îmân edenler, Allahın düşmanlarını sevmezler. O kâfirler, mü’minlerin anaları, babaları, oğulları, kardeşleri ve başka yakınları olsa da, bunları sevmezler. Böyle olan mü’minleri Cennete koyacağım.” meâlindeki âyet-i kerîmeyi gönderdi.         Abdüllatif Uyan                25.04.2020

TEKERLEME

Elim elim ibrişim,
Elimdedir her işim,

İbrişimi bükerim,
Yedi dağı ölçerim.

Yedi dağın ardına,
Yedi saray yakışır.

Yedi sarayın içine, 
Yedi oda yakışır.

Yedi odanın içine,
Bir karyola yakışır.

Karyolanın içine, 
Bey dayım yakışır.

Bey dayımın yanına, 
Hanım yengem yakışır.

Yengemin yanına,
Altın beşik yakışır.

Altın beşiğin içine, 
Güllü hanım yakışır.