MEKTUP........................... BİR ŞEHİDİN EŞİNDEN

Bitlis’in Tatvan kırsalında PKK’ya yönelik operasyonda  22.06.2017’de şehit düşen 26 yaşındaki Adanalı Piyade Uzman Çavuş Talat Bildirici’nin 1 yıllık ve 7.5 aylık hamile eşinden:
“Helâlim, eşim, sevdiğim!..
Sen beni duyuyorsun ben bunu biliyorum. Hep diyorduk ya; “Bizimki kara sevda diye!” Evet kara sevdaymış, kapkara. Yine hep diyorduk ya; “Bizi ölüm ayırır!” Evet ölüm ayırdı. Biz seninle çok şey istememiştik. Sadece huzur ve mutluluk. “Huzurum gözlerin!” derdin. Ben de;”‘Mutluluk iki kolunun arası!” Sen her şeyi istediğin gibi bırakıp gittin. “Oğlumuz olacak, sana sâhip çıkacak.” diyordun. Evet, oğlumuz 2.5 ay sonra Rabbim izin verirse olacak. Ama ben bu güne kadar seni hiç bir şeye zorlamadım. Hiç bir şey istemedim. Aşkım, beni ve oğlunu yanına al, ne olur yalvarırım. Herkese söyledim. “Beni eşimle aynı mezara gömün!” dedim. Bu 2.5 ayda her gün sana kavuşmayı bekleyeceğim. Ne sen bensiz olursun, ne de ben sensiz. Bunu ikimiz de biliyoruz. Sen, ben ve oğlumuz tıpkı hayal ettiğimiz gibi birlikte oluruz. Bana son sözünde; “Yetimime sâhip çık!” demiştin ya. Ben şu an nefes alıyorsam da, bundan sensiz yemek yiyorum, sensiz su içiyorum, sensiz nefes alıyorum. Affet aşkım! İlk kez sana ihânet ediyorum. Sen ordayken, kara topraktayken ben yaşıyorum. Ölümden değil, gelip sana kavuşamamaktan çok korkuyorum. “Canına kıyan Cehennem azabında yanacak!” diyorlar. Oysa ki, sen Cennette bizi bekliyorsun. Al bizi yanına, boynu bükük bırakma, ne olur al!
Ben zaten sadece nefes alıyorum. “Şehitlerin istekleri olur!” diyorlar. Bizi al yanına dayanamıyorum sensizliğe. Bu 2.5 ayda bizi al! Üçümüz beraber yine mutlu olalım. Ama eğer almazsan, ben yavrumuza sâhip çıkacak, tıpkı senin istediğin gibi bi evlât yetiştirecem. Namusumla, edebimle sana layık olacam. Senin soyadınla son nefesime kadar yaşıyacağım. Oğlumuzun adı Talat Talha olacak, sana benziyecek. Ben ona bakarken yine ölüp ölüp dirileceğim. Sevgilim, ama bu zamanda her gün sensiz öleceğim, acı çekeceğim. Sen bana kıyamazsın ki, işte bu yüzden, al bizi! Seni çok seviyorum. Helâlim, senden bu cümleyi bir daha asla duymayacağım. Ama, ben biliyorum sen de çok seviyorsun beni. Dün yine senin telefondan kendime çağrı attım. ‘Yine sen aradın!’ diye kandırdım kendimi. Bu acıyla nasıl yaşanır, sensiz nasıl yaşanır? Sen bana bunları hiç öğretmedin ki aşkım. Gözümü açtım sende, ilk göz ağrım, sensizliği hiç düşünmedim ki ben. Ne olur bizi duy, ne olur bizi de al! Rabbim bizi böyle zamansız ayıranların da evlerine ateş düşürsün!.."