BUGÜN ............... BAY­RAM GÜN­LE­Rİ

Bay­ram­lar; Müs­lü­man­la­rın bir­bi­riy­le kay­naş­tı­ğı, küs olan­la­rın ba­rış­tı­ğı, fa­kir, fu­ka­râ ve ye­tim­le­rin se­vin­di­ril­di­ği, se­vinç ve ne­şe gün­le­ri­dir. Ra­ma­zan git­ti­ği için de­ğil, gü­nah­la­rı­mız af­fo­lup ni­me­te ka­vuş­tu­ğu­muz için bay­ram ya­pı­yo­ruz. Bay­ram gün­le­ri, Pey­gam­ber efen­di­mi­zin za­ma­nın­dan be­ri, hu­sû­sî bir şe­kil­de kut­lan­mış­tır. Bü­tün İs­lâm dev­let­le­rin­de de bu­gü­ne ka­dar kut­la­na­rak gel­miş­tir.
 Bay­ram gün­le­ri; ana, ba­ba, ho­ca, ak­ra­ba, ar­ka­daş ve kom­şu ziyâret­le­ri ya­pı­lır. Sâ­lih olan ak­ra­ba­yı ziyâret lâ­zım­dır. Sâ­lih ar­ka­daş­la­rı ziyâret de çok se­vap­tır. Bay­ram ön­ce­si, yi­ye­cek, gi­ye­cek ve te­miz­lik gi­bi ha­zır­lık­lar ya­pı­lır. Bay­ram gün­le­rin­de her­kes, te­miz gi­yi­nir. Ço­cuk­la­ra ye­ni el­bi­se­ler alı­nır. Fa­kir, ök­süz ve ye­tim­ler se­vin­di­ri­lir. Bay­ram na­ma­zın­dan son­ra, ka­bir­ler ziyâret edi­lir; geç­miş­le­rin, ak­ra­ba ve din bü­yük­le­ri­nin ruhu için Kur’ân-ı ke­rîm oku­nur, duâ edi­lir ve sa­da­ka­lar ve­ri­lir. Da­ha son­ra da, ai­le bü­yük­le­ri, dost, ak­ra­ba, ar­ka­daş ve ta­nı­dık­lar ziyâret edi­lir. Ço­cuk­lar ba­ba­la­rı­nın ve ai­le bü­yük­le­ri­nin; genç­ler de yaş­lı­la­rın el­le­ri­ni öper­ler. 
Böy­le­ce, Müs­lü­man­la­rın bir ara­da se­vin­me ve kay­naş­ma gün­le­ri olan bay­ram­lar­la, İs­lâm top­lu­mu­nun kül­tür mi­ra­sı olan gü­zel örf, âdet ve ge­le­nek­ler ne­sil­den ne­si­le ak­ta­rıl­mış­ olu­nur.
Ha­dîs-i şe­rîf­te bu­yu­rul­du ki:
“Bay­ram sa­ba­hı Müs­lü­man­lar, na­maz için câ­mi­ler­de top­la­nın­ca, Al­la­hü te­âlâ, me­lek­le­re, (Ey me­lek­le­rim, işi­ni ya­pıp ik­mal ede­nin kar­şı­lı­ğı ne­dir?) di­ye so­rar. Me­lek­ler de, (Üc­re­ti­ni ver­mek­tir.) der­ler. Al­la­hü te­âlâ da, (Ey me­lek­le­rim! Şâ­hit olun ki, ben âlem­le­rin Rab­bi Al­la­hım, oruç tu­tan­la­rı af­fet­tim!) bu­yu­rur.”
“Al­la­hü te­âlâ, Ra­ma­zan­da dört sı­nıf in­san ha­riç, her­ke­sin gü­nah­la­rı­nı af­fe­der. Bun­lar; iç­ki iç­me­ye de­vam eden, ana-ba­ba­sı­na âsi olan, sı­la-i rah­mi ter­ke­den, mü­min ol­mak­tan ümi­di­ni ke­sen­dir.” Eğer böyle olan kimseler tev­be eder­se, Al­la­hü te­âlâ gü­nah­la­rı­nı af­fe­der.
g Al­la­hü te­âlâ, ne­cip mil­le­ti­mi­ze ve bü­tün Müs­lü­man­la­ra sıh­hat ve âfiyet içe­ri­sin­de ni­ce bay­ram­la­r na­sip eylesin!