MENKIBE................. ISLAK KESE

Sultan Abdülhamîd Hân Cennetmekânın her gece okuduğu salevatı şerîfe kitabı var, Delâili Hayrât. Bu kitapta şu hikâye anlatılıyor:

Bir ka­dı­nın, gü­zel bir alış­kan­lı­ğı var­dı. Bir işe baş­lar­ken ve­ya bir ye­re bir şey ko­yup, alır­ken mu­hak­kak Bes­me­le çe­ker­di. Zen­gin ko­ca­sı, ha­nı­mı­nın bu gü­zel alış­kan­lı­ğı­nı be­ğen­mez­di. Bir gün ken­di ken­di­ne; “Şu­na bir oyun ya­pa­yım­ da, Bes­me­le­nin her za­man fay­da­sı­nın ol­ma­dı­ğı­nı an­la­sın!” de­di. Bu ni­yet­le ha­nı­mı­na bir para ke­sesi ve­rip: “Aman bu­nu iyi sak­la!” di­ye ten­bih et­ti. Ka­dın ko­ca­sın­dan al­dı­ğı ke­se­yi sak­la­ma­ya gi­der­ken, ko­ca­sı gö­zet­le­di. Ke­se­yi san­dı­ğa sak­la­dı­ğı­nı gör­dü. Ka­dın, yi­ne es­ki­si gi­bi, san­dı­ğı açar­ken ve ka­pa­tır­ken Bes­me­le oku­du. Bir­kaç sa­at son­ra adam giz­li­ce ke­se­yi al­dı. Onu gö­tü­rüp bir su ku­yu­su­nun içi­ne at­tı.

Bir iki gün sonra da; “Hanım, sana verdiğim keseyi getirir misin?” dedi. Kadın, “Peki bey!” deyip hemen Bismillâh diyerek yerinden kalktı. Bismillâh deyip sandığı açtı. Yine Bismillâh deyip keseyi yerinden aldı ve getirip “Buyur bey!” diyerek adama verdi. Verdi ama keseden sular akıyordu. Kadın şaşırdı. Kendi kendine; “Allah Allah! Ne olmuş bu keseye? Neden böyle ıslak?” dedi. Kadıncağız torbadan sular aktığını görünce çok üzüldü. Çok da merak etti. Görülmemiş bir şeydi bu. Keseyi beyine verirken şaşkınlık içinde; “Bey! Bu kese acaba neden ıslandı?” diye sordu.

Adam güldü ve; “Üzülme hanım. Ben seni imtihan etmek için keseyi kuyuya atmıştım. Kuyudan melekler alıp getirmiş oraya...” deyip, her işte Besmele söylemenin çok fâideleri olduğuna yakînen inandı ve o anda tevbe etti.

FIKRA................ MİRAS

Dok­tor has­ta­yı mu­aye­ne et­tik­ten son­ra, âi­le re­isi­ne hü­zün­lü bir şe­kil­de de­di ki: “Lüt­fen, bü­tün âi­le fert­le­ri­ni acı bir ha­be­re ha­zır­la­yı­nız! Mi­ra­sı­nı pay­laş­mak için bek­le­di­ği­niz am­ca­nız, ölüm teh­li­ke­si­ni at­lattı.”