Hepimiz, çocuğumuzun iyi bir iş sahibi olmasnı, ölünceye kadar rahat etmesini isteriz. Eline bir diken batmaması için elimizden gelen gayreti gösteririz. En çok yüz senelik bir dünya hayatı için bunları düşündüğümüze göre , sonsuz olan âhiret hayatı için daha çok düşünmemiz lâzım değil midir? Çocuğumuzun hastalanmaması, sakatlanmaması için endişeye kapılır, lüzumlu tedbirleri alırız. Almamız da elbette lâzımdır. Fakat yüz senelik hayatını düşünürken, ebedî olan âhıret hayatını ihmâl etmek, büyük felâket olur. Çocuğun terbiyesinden ana-baba mes’uldür. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:

(Hepiniz bir sürünün çobanı gibisiniz. Çoban sürüsünü koruduğu gibi, siz de evlerinizde ve emirleriniz altında olanları Cehennemden korumalısınız. Onlara müslümanlığı öğretmelisiniz. Öğretmezseniz mes’ul olacaksınız!)

Altı arkadaş buluşup bir masada yemek yiyeceklerdir. Herkesin nereye oturacağı tartışılır. Birisi der ki, “Bayram günleri hariç her gün gelip bütün oturuş şekillerini deneyelim.”

Bu duruma göre kaç akşam birlikte yemek yemeleri lâzımdır?
(Cevabı yarın)